ابری از گاز و گرد وغبار منشأ خورشید است

خورشید مثل بقیه ستاره ها از یک ابرعظیم در حال چرخش به نام نبولا  تشکیل شده است. این ابر از گاز (بیشتر هیدروژن) و گرد و غبار تشکیل شده بود. به دلیل اتفاقاتی که در مجاورت این ابر رخ داد، ابر نبولا به هم فشرده شد و به شکل دیسک درآمد. ذرات داخل ابر به هم برخورد کردند و اشیاء بزرگ تری را تشکیل دادند و اشیاء موجود در منظومه شمسی مثل خورشید، سیارات، ستاره های دنباله دار و... را تشکیل دادند.

در مرکز دیسک خورشید متولد شد

دیسک همچنان به چرخشش ادامه داد. مرکز دیسک متراکم شد چون مواد به سمت مرکز دیسک یا هسته آن کشیده می شدند. دما و فشار در مرکز دیسک افزایش یافت. اتم ها به هم نزدیک تر شدند، دما در مرکز بیشتر و بیشتر شد، دیسک سریع تر و سریع تر چرخید، در نهایت هسته دیسک به نقطه بحرانی رسید و شروع به سوختن کرد. 50 میلیون سال طول کشید تا این ابر منقبض گرم شود و یک ستاره اولیه درخشان و تابناک را تشکیل دهد. همجوشی هسته ای آغاز شد وخورشید در مرکز دیسک متولد شد.

ستاره اولیه

وقتی دما به حدود 27000000 درجه فارنهایت رسید، همجوشی هسته ای در هسته خورشید آغاز شد. در این واکنش هسته ای, اتم های هیدروژن به اتم های هلیوم به علاوه انرژی تبدیل می شوند. این انرژی (تابشی) مانع از انقباض بیشتر خورشید می شود.

ستاره های جوان اغلب انرژی تابشی زیادی را به بیرون فوران می کنند که به اطراف گرما می دهد. این فوران ها می تواند تریلیون ها مایل امتداد داشته باشد و در هر ساعت 500000 مایل سفر کند. این فوران ها ممکن است توسط حوزه های مغناطیسی, مرکز فعالیت های خورشیدی شود.

بعداً خورشید ثبات پیدا کرد و یک کوتوله زرد شد. این ستاره ده میلیارد سال به همین حالت باقی می ماند. بعد از آن سوخت هیدروژن بر اثر تبدیل دایمی به هلیوم و تولید انرژی تمام می شود و در نتیجه مرگ خورشید شروع می شود.